Erkekler ağlamaz…
-Mış…
Erkekler ağlar, öyle ağlarlar ki hıçkıra hıçkıra sükut vurur duyan kulaklara. Öyle bi’ ağlarlar ki dimdik ayakta içine içine akıtırken en kor ateşte demlenmiş her bir göz yaşını görmez olur görmeye hasret gözler. Vurursun yıkılmaz, sayarsın konuşmaz; durur, susar ve susar. Kaçmaktan değil de ne yapacağını bilememekten, ne söyleyeceğini bilememekten… Seversin hani içi pare pare sana akar; utanır, şaşar sadece tebessüm eder ve erkekler yine ağlar. Sevgisini dışa vuramamaktan ağlar, Sevdasına Sevdasını hissettirememekten gam bağlar. Anlayan anlar; erkekler gözlerinden vurur; Sevgisini de, Mutluluğunu da, Acısını da…

Vakitlerden bi’ vakit, söz sarf edildi şahsıma; “Gülüyorsun, yaşıyorsun ama gülmüyorsun, yaşamıyorsun.” ve eklendi; “Gözlerinden belli kederin.” Herkes herşeyi anlattığınızı düşünürken esasın gözlerinizde gizli olmasını yalnız, esasını gözlerinde taşıyanlar bilir, dolu dolu… Boğazında Sevdanın düğümü. Erkekler ağlar, ağlar ağlamasına da göz yaşlarına ıssız ve siyahın hüküm sürdüğü topraklarda rastlanır. Çünkü siyah; hissedilen herşeyi gizleyen matemdir…

23 Şubat Perşembe 2017 – 00.23